2. โคทัตตเถรคาถาว่าด้วยคาถาของพระโคทัตตเถระ[382] โคอาชาไนยที่ดี อันเขาเทียมแล้วที่แอกเกวียน ย่อม อาจนำแอกเกวียนไปได้ ไม่ย่อท้อต่อภาระอันหนัก ไม่ ทอดทิ้งเกวียนอันเขาเทียมแล้ว แม้ฉันใด บุคคลเหล่าใด บริบูรณ์ด้วยปัญญา เหมือนมหาสมุทรอันเต็มด้วยน้ำ บุคคลเหล่านั้นย่อมไม่ดูหมิ่นผู้อื่น ฉันนั้น ย่อมเป็นดัง อริยธรรมของสัตว์ทั้งหลาย นรชนผู้ตกอยู่ในอำนาจของ เวลา ตกอยู่ในอำนาจภพน้อยภพใหญ่ ย่อมเข้าถึงความ ทุกข์และต้องเศร้าโศก คนพาลไม่พิจารณาเห็นตามความ เป็นจริง ย่อมเดือดร้อนด้วยเหตุ 2 อย่าง คือ มีใจฟูขึ้น เพราะเหตุแห่งสุข 1 มีใจฟุบลงเพราะเหตุแห่งทุกข์ 1 เหล่าใด ก้าวล่วงตัณหาเครื่องร้อยรัดในทุกขเวทนา ใน สุขเวทนา และในอทุกขมสุขเวทนา ชนเหล่านั้นเป็นผู้ ตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเหมือนเสาเขื่อน เป็นผู้ไม่ฟูขึ้นและไม่ ฟุบลง ชนเหล่านั้นย่อมไม่คิดอยู่ในลาภ ความเสื่อมลาภ ในยศ ความเสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุข และทุกข์ ทั้งหมด ดังหยาดน้ำไม่ติดอยู่บนใบบัวฉะนั้น. นักปราชญ์ทั้งหลาย มีความสุขและได้ชัยชนะในที่ ทุกแห่งไป การไม่ได้ลาภโดยชอบธรรม กับการได้ลาภโดย ไม่ชอบธรรม ทั้งสองอย่างนี้ การไม่ได้ลาภอันขอบธรรม จะประเสริฐกว่า การได้ลาภอันไม่ชอบธรรมจะประเสริฐ |